het blinde meisje hoofdstuk 4

Het blinde meisje

Hoofdstuk 4:

Nikaya schiet overeind. Tranen lopen over haar wangen. Ze staart naar handen. Het waas haar schuld. Als ze sterker was geweest zou haar moeder nog leven. Ze trekt haar knieën tot aan haar kin en begraaft haar gezicht er in. Zo blijft ze zitten tot er op haar deur wordt geklopt. Nikaya schrikt op.” Kom binnen!” zegt ze. Yuu doet de deur open en loopt naar binnen.” Nikaya-sama, heer Sesshomaru verwacht u voor het ontbijt.” Zegt hij. Nikaya knikt en staat op. Yuu gaat naar buiten en wacht daar tot ze klaar is. Nikaya kleed zich om en doet haar haar goed. Dan loopt ze naar de plek waar een spiegel zou moeten staan. Ze kijkt voor zich uit. Als ze niet blind was geweest zou ze zich kunnen zien. Jammer genoeg was dat niet zo. Nikaya zucht en loopt naar de deur. Ze doet hem open en ziet dat Yuu op haar staat te wachten.

Yuu begint haar naar de eetzaal te leiden. Nikaya is stil en zegt niks. Hij kende dit gedrag van haar. Ze had waarschijnlijk weer een nachtmerrie gehad. Nikaya kijkt alleen maar naar de vloer. “ Yuu?” Yuu draait zich om. Nikaya kijkt hem aan met lege ogen. Opeens rent ze naar hem en knuffelt hem. Ze begint te huilen. Yuu zegt niks en knuffelt haar terug. Hij weet dat ze het moeilijk heeft. Dan laat Nikaya los en loopt ze de eetzaal binnen.

Daar zit Sesshomaru een papier te lezen en thee te drinken. Nikaya gaat zitten en begint te eten. Ook al heeft ze geen honger. Dan komt Rin binnen gestormd. Ze gaat naast Nikaya zitten en kijkt haar aan. Dan vraagt ze:” Ga je vandaag weer met mij spelen?” Nikaya kijkt op en knikt. Rin lacht blij. Nikaya glimlacht.

De rest van de dag is het rustig in het kasteel. Nikaya speelt met Rin en Yuu let op ze. Sesshomaru en Kainenu werken verder aan het papierwerk en bespreken politieke dingen. Nikaya kijkt naar het water in de vijver. Op een of andere manier kan zij het water wel zien. Het lijkt te leven. Een aura te hebben. Rin komt naar haar toe en gaat in haar schoot zitten en kijkt ook naar het water.” Mijn papa en mama zeiden altijd dat het water een geest heeft, een ziel. Sesshomaru-sama zegt van niet.” Nikaya kijkt naar beneden en glimlacht. Rin is in slaap gevallen. Nikaya tilt haar op en loopt naar haar kamer en legt Rin op haar bed. Ze gaat in een stoel zitten en staart voor zich uit.

Dan hoort ze een deur open gaan. Ze kijkt in de richting van het geluid. Daar staat Sesshomaru. Meteen kijkt ze weg. Ze wilt niks met hem te maken hebben. Sesshomaru kijkt hoe Nikaya van hem weg draait. Op een of andere manier lijkt het hem pijn te doen. Hij loopt naar het bed en kijkt naar Rin. Die ligt rustig te slapen. Hij glimlacht in zijn gedachte. Nikaya kijkt naar Rin.

Dan loopt Sesshomaru weer naar buiten. Nikaya zucht. Ze besluit een bad te nemen. Ze pakt een handdoek en gaat de badkamer in. Daar kleed ze zich uit en gaat in bad. Ze wordt rustig en kijkt naar het plafon.

Die avond wordt er rustig gegeten. Nikaya eet maar een klein beetje. Sesshomaru kijkt alleen maar naar haar. Kainenu probeert haar nog wat te laten eten maar ze weigert en vraagt of ze van tafel mag. Sesshomaru knikt. Zodra Nikaya de eetzaal uit is, kijkt Kainenu naar Sesshomaru.” Waarom zei je niks tegen haar? Waarom laat je haar gaan?” Sesshomaru kijkt hem aan en zegt:” Het is haar keuze dat ze niks wilt eten, niet de mijne.” Kainenu kijkt weer naar zijn bord. Nikaya was een vreemd meisje. Ze gaf om anderen en niet veel om haar zelf. Hij zucht. Morgen zou het waarschijnlijk precies het zelfde gaan.

Nikaya ligt te slapen. Ze heeft weer een droom.

Nikaya’s droom:

Yuukan draagt Nikaya op zijn rug. Het kasteel is afgebrand en hij moet Nikaya in veiligheid brengen. Hij herinnerde nog wat een vriend van hem had gezegd. Hij rent zo snel mogelijk naar het westen. Daar woont de heer van het westen: Heer Inutaisho.

Terwijl hij rent kan hij het kasteel al zien. Nikaya huilt in haar slaap. Yuukan probeert zijn tranen tegen te houden. Hoe kan dit toch gebeurt zijn. Hij had haar moeten beschermen. Tranen lopen langs zijn wangen. Nikaya begint harder te huilen. Hij kijkt over zijn schouder en kan zien dat ze nachtmerrie heeft. Hij heeft medelijden met haar. Ze is nog zo jong en nu al zoveel pijn meegemaakt. Hij draait zijn hoofd weer en richt zich weer op de weg.

Als hij bij het kasteel aan komt ziet hij soldaten op hem af komen rennen. Hij is uitgeput en wil niet nog eens vechten. Hij stopt en wacht tot ze hem bereiken. Dan komt Inutaisho aanrennen.” Yuukan wat heeft dit te betekenen? Waar is Aiko? Wat doe je hier?” Yuukan die te moe is om te antwoorden kijkt hem aan. Inutaisho kan zien dat zijn vriend helemaal uitgeput is en loopt naar hem toe om hem te helpen als hij iets op zijn rug ziet. Het is een meisje. Ze heeft kastanje bruin haar en rode lijnen er in. Haar ogen zijn dicht maar ze zijn wel nat.

Inutaisho kijkt Yuukan aan. Yuukan heeft ook sporen van tranen op zijn gezicht. Hij tilt het kind van Yuukan’s rug en geeft haar aan een van zijn soldaten. Yuukan stort in en valt neer. Inutaisho pakt hem vlug vast en geeft orders hen naar het kasteel te brengen. Daar krijgen ze een aparte kamer.

De volgende morgen wordt Yuukan wakker en vindt hem zelf in een bed. Hij herinnerd zich dat hij bij Inutaisho is en staat op. Hij loopt naar de kamer naast die van hem. Daar ligt Nikaya. Hij gaat op het bed zitten en merkt dat ze heeft gehuild. Hij voelt zich zelf droevig worden. Dan komt Inutaisho de kamer binnen. Hij vraagt wat er is gebeurd. Yuukan vertelt het verhaal met tranen in zijn ogen. Inutaisho legt een hand op zijn schouder. Hij zegt dat hij er alles aan zal doen om de gene die dit gedaan hebben te straffen. Yuukan knikt. Dan zegt hij:” Nikaya kan niet mee. Het zou haar te veel pijn doen. Ik breng haar naar een vriend van me en maak haar mens. Daar zal ze veilig zijn.” Inutaisho wilt er tegen in gaan maar ziet dat zijn vriend met pijn deze keuze heeft gemaakt.

Die ochtend wordt als Nikaya wakker is, alles aan haar vertelt. Ze huilt en wilt niet weg maar haar vader is streng en zegt dat ze wel moet. Nikaya knikt en huilt in zijn armen. Die avond wordt van haar een mens gemaakt en wordt ze naar de landheer gebracht. Ze zal zich niks herinneren dat ze ooit een demon was. Haar vader laat haar met tranen in zijn ogen achter.
Einde hoofdstuk 4